hey kijk eens niet zo sip,
en kom uit die dip.
ik wil dat je lacht,
met al je kracht.
die lach van jouw is niet echt,
ook al is dat wat je zegt.
ik zie het toch aan je hele uitstraling,
wie neem je nou in de maling?
jezelf of de mensen om je heen,
wanneer was het dat je vreugde verdween?
waarom heb je jezelf dit aangedaan,
zal ik aan je zeide mogen staan?
ik wil een echte smile van je zien,
want dit is niet wat ik verdien.
je bedoeld het niet zo dat weet ik ook,
daarom voel ik me een spook.
want ik kijk dwars door je heen,
van top tot teen.
en jij ziet mij niet staan,
want jij leeft in je verdrietige waan.
ik voel je pijn en verdriet,
en ik ben blijkbaar de enige die het ziet.
waarom stop je alles weg,
ik ben er nu dus je hebt dikke pech.
want voor mij verberg je het niet meer,
die dingen die ik zie doen mij ook zeer.
al heel ik die pijn met liefde voor mezelf,
zodat ik al die narigheid verdelf.
niemand kijkt verder dan het verdriet,
en dat is waarom niemand mij ziet.
en zo ja dan zie ik onzekerheid,
te bang om te worden verleid.
Toch blijf ik het proberen telkensweer,
om jullie over de diepe liefde te leren keer op keer.
laten zien hoe mooi jullie van binnen zijn,
maar jullie houden jezelf zo klein.
dat muurtje werd in de jaren steeds dichter,
en werd je zwaar in plaats van lichter.
bepakt met het verleden en zoveel dingen,
terweil je het gewoon kan loslaten en beginnen met zingen.
toch is het best wel zwaar voor mij,
als je eens wist wat iederen tegen me zij.
woede en nare dingen worden er aan me gegeven,
maar ik begrijp je en kan je daarom vergeven.
hierdoor wor dje geconfronteerd met harde waarheid,
wat pure liefde is en jouw verleid.
ik zie de angst voor je ware kern die ik naar boven haal,
ik moet opassen dat ik zelf niet verdwaal.
toch staat mijn hart wagenweid open en geef ik om jouw,
als je toch eens wist dat ik van iedereen en jouw hou.
maar jij kiest voor het verdriet in plaats van geluk,
in de jaren heen ben ik gestopt met die druk.
ik wil geen moeite meer doen,
al dat werk voor een intieme zoen.
ik heb het een beetje gehad,
en ben het eigenlijk wel een beetje zat.
ik ben heel veel waard,
en dat is waarom ik het hierbij laat.
er lopen vast meer spoken rond,
die ook nooit zijn verwond.
omdat die wel na het vallen weer zijn opgestaan,
en leven in een liefdes waan.
die zijn open en ook alleen,
als ik diegen vind zijn we samen 1.
want dan is het onverwoestbaar,
en op een dag is ze daar.
waarbij wij weten hoe het moet,
liefde voor de ander en jezelf dat is goed.
niet bang te zijn om elkaar te verliezen,
en altijd voor de liefde kiezen.
ook allebei vrij zijn met volledig vertrouwen,
wetend dat we op elkaar kunnen bouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten